تابلو نقاشی دکوراتیو ساربان

در گستره‌ای از دشت طلایی و آفتاب نیم‌خفته، گله‌ای از شترها آرام و سنگین‌قدم در حال عبورند؛ کوهان‌ها چون تپه‌هایی نرم، و گردن‌های خمیده‌شان، تصویر حرکت و صبوری را حک می‌زنند بر بوم طبیعت. خاک زیر پای‌شان برخاسته، و در مه نرمی از گرد و نور، تصویر در دل رؤیا رنگ گرفته است.

در کنار گله، زنان عشایر با پوشش‌هایی باشکوه از رنگ‌ها ایستاده‌اند؛ لباس‌هایی که در هر چین و نقششان، قصه‌ای از زمین، آفتاب، باد و فرهنگ نهفته است. دامن‌ها در نسیم موج می‌زنند، و گل‌دوزی‌ها زیر نور آفتاب می‌درخشند؛ گویی طبیعت در جامه‌ی این زنان تجسم یافته است.

کودکان نیز در میانه‌اند — برخی در حال دویدن، برخی چسبیده به دامن مادر، و برخی با تعجب و شادی کودکانه به شترها می‌نگرند. چشمانشان، پر از زندگی و کشف، درخشان چون ستاره‌های سپیده‌دم‌اند.

در دوردست، چادرهای سیاه ایل — همان سیاه‌چادرهای سنتی — لکه‌هایی منظم بر دل افق‌اند. پشت آن‌ها، کوه‌هایی مه‌آلود یا تپه‌هایی غبارگرفته، مرز میان زمین و آسمان را نرم و شاعرانه ترسیم کرده‌اند.

تابلو، تلفیقی‌ست از حرکت و وقار، رنگ و خاک، انسان و طبیعت. هیچ‌چیز ساکن نیست، اما همه‌چیز آرام است. نگاه بیننده در این تصویر، هم‌زمان به ریشه‌ها بازمی‌گردد و به افق می‌نگرد.ابعاد تابلو 100 در 100 کپی